Deklaracja - Gemma Malley

Oto nadszedł moment w którym czas napisać  moją pierwszą recenzję. Nie będę ukrywać że odczuwam stres i napięcie, ale towarzyszy mi także pozytywne podekscytowanie, dlatego też nie mogąc się już powstrzymać prezentuje recenzję  Deklaracji  autorstwa Gemmy Malley.

Fabuła książki rozgrywa się w przyszłości. Dokładnie w roku 2140. Świat uległ ogromnym zmianom. Wynaleziono lek na raka, choroby serca a nawet na AIDS.  Postęp medyczny poszedł tak daleko, że odkryto nawet mechanizm Regeneracji - czyli odbudowy narządów które uległy amputacji za pomocą nowych świeżych komórek. Ale zdecydowanie najistotniejszym wynalazkiem i mającym największy wpływ na rzeczywistość jest  lek na Długowieczność. Są to tabletki brane w odpowiedniej porcji, które zatrzymują procesy starzenia się. Ludzie nie chorują, nie starzeją się co w konsekwencji prowadzi do wiecznego życia.

Raj na ziemi, życie wieczne bez chorób, starzenia się. Chciało by się rzec sielanka, ale niestety nie. Każde działanie ma swoje konsekwencje. Nic nie pozostaje bez echa. Skoro naturalna równowaga w przyrodzie została zachwiana, gdyż ludzie nie umierali a dzieci przybywało;  z biegiem czasu miejsca na Ziemi zaczęło brakować. Przeludnienie zaczęło dotykać całego globu i kiedy problem stał się na tyle dotkliwy, wymyślono i wprowadzono Deklaracje w 2065 roku, na mocy której ustanowiono że każdy obywatel musi ją podpisać, co daje  prawo do posiadania jednego dziecka, natomiast każde kolejne ma zostać zlikwidowane. Jednakże po kilkudziesięciu latach zrozumiano że posiadanie jednego potomka to za dużo i zabroniono posiadania jakichkolwiek  dzieci. Chyba że rodzic zrzeknie się przyjmowania leków na długowieczność, dając w ten sposób możliwość zajęcia jego miejsca przez swoje dziecko – poświecenie swojego życia za życie potomka. Mimo tego rezygnacja musiała nastąpić w wieku lat 16, po przekroczeniu tego wieku rezygnacji nie przyjmowano.

W takiej rzeczywistości ludzi podzielono na legalnych i nielegalnych – czyli nadmiary. Nadmiarami były dzieci które nigdy nie powinny się urodzić, nie powinny istnieć bo nie mają do tego żadnych praw. Nielegalne dzieci były łapane przez specjalną policje nazywaną łapaczami.

Takim właśnie nadmiarem, dzieckiem niechcianym i niepożądanym jest główna bohaterka, dziewczyna o imieniu Anna. Jest to nastolatka, która dostała szanse od społeczeństwa na odkupienie win, na spłacenie długu wobec matki natury za to że żyje i zajmuje cenne miejsce, zużywając przy tym kosztowne zasoby i energię.  Uczy się jak „być użytecznym zasobem” czyli nadmiarem który po zakończeniu pobytu w ośrodku dla nadmiarów o nazwie Grange Hall będzie pracować jako służąca u „legalnych”. Należy w tym miejscu podkreślić, że ośrodkiem kieruje okrutna i bezwzględna pani Pincent, która za główne metody wychowawcze uznaje:  zamykanie w izolatce, głodówkę, ciężką prace i chłostę.

Wracając do głównej bohaterki -Anna niedługo stanie się użytecznym nadmiarem i opuści ośrodek,  czytelnik poznaje ją w momencie kiedy to pilnie uczy się różnych przydatnych umiejętności, dotyczących przyszłej służby dla legalnych państwa. Anna jest dumna z tego że już niedługo będzie użyteczna i chociaż tak odpłaci społeczeństwu, za hańbę jaką okryli ją jej rodzice sprowadzając ją na świat.  Pewna swojego miejsca i tego kim będzie w najbliższej przyszłości, dziewczyna bardzo pilnie i rzetelnie uczy się, znosi surowe warunki, kary cielesne w imię tego, aby nareszcie być kimś użytecznym.  W pełni akceptuje swój los i zasady rządzące jej życiem i ośrodkiem.  Lecz przychodzi moment w którym zasady te burzy przybycie do Grange Hall nowego nadmiaru – chłopaka o imieniu Peter, który zostaje złapany nie przypadkowo, ma do wykonania pewne zadanie, które na zawsze zmieni losy Anny… W tym miejscu zakończę, po to aby nie psuć przyjemności czytania i poznawania dalszych losów bohaterów.

Skupiając się teraz na moich odczuciach podczas lektury muszę stwierdzić że książkę czyta się łatwo i całkiem przyjemnie. Narracja prowadzona jest w 90 % w 3 os l.poj. poza paroma wpisami w pamiętniku głównej bohaterki, które są redagowane w 1 os. Symbolem graficznym przewijającym się na okładce i przy każdym rozdziale jest motyl, który jest w pewien sposób związany z treścią, jednakże dokładnego powiązania nie zdradzę.

Podsumowując całość książka jest ciekawa, gdyż zawiera nowatorski pomysł dotyczący fabuły. Łatwo i przyjemnie się ją czyta, a co ważne dość szybko wciąga czytelnika w świat stworzony przez autorkę. Mnie tak wciągnęła, że nie zauważyłam nawet że mój autobus utknął w korku. Ostatecznie mogę pokusić się o stwierdzenie, że poza ciekawą fabułą, która nie jest nadmiernie cukierkowa ani ubarwiona, co daje kolejny plus; książka jest warta przeczytania, poświecenia czasu i uwagi. 

Gorąco polecam :)

Ocena końcowa: 4,5 /6